سال‌هاست وقتی این عبارت تکراریِ این شبها را می‌شنوم که «ما رو جزو آزاد شدگان از آتش قرار بده» پیش و بیش از اینکه یاد جهنم بیفتم، یاد زندگی دراین دنیا می‌افتم که اگر بی‌معنا باشد و دور از خوبی و خوشی، مثل آتش است. اصلا فکر می‌کنم به همین دلیل هم گفته است «خلصنا من النار» و نگفته «من نار جهنم» یا «من عذاب الاخره»، بلکه آتش را مطلق و بی‌قید آورده است. 

سینه‌ی با کینه، دلی که خوبی برای دیگران نخواهد، خودخواهی، حسد و دیگر رذائل، همه اینها آتش است و از همین دنیا ما را می‌سوزاند. اگر از اینها نجات پیدا کنیم، قطعا بهشت از همین‌جا آغاز شده است و ما نیز سرمستِ «شرب مدام» خواهیم شد.

پس این شبها هم‌زبان با آن عارف واصل، باید دعا کنیم:
زان پیش‌تر که عالم فانی شود خراب// ما را زباده گلگون خراب کن

شب 23 رمضان